Bisikletinden düşerek yaralanan çocuk, acı içinde kıvranarak eve döndüğünde annesinin öfkeli çıkışması ile karşılaştı: “Sen galiba bu bisikletin üzerinde duramayacaksın! Dün de düşmüştün… Daha önce de!...”

  “Kırıp dökmeden oynayamaz mısın?” “geçen sefer de saçma sapan bir soru sormuştun! “ “Sen küçüklüğünden beri düzensizsin…” “Bakalım bir gün üstüne dökmeden yemek yiyebilecek misin?” gibi suçlamalar çocuğun beceri sistemini dağıtır, onu daha da şaşırtır, onun kendine olan güvenini sarsar, onu kendisi hakkında şüpheye düşürür.

  Çocuk asla önceki hata ve acemilikleri ile birlikte anılmamalıdır. Esas olan her hatanın ilk defa yapılıyormuş gibi karşılanması ve olumlu bir yaklaşım gösterilmesidir. Bu yaklaşımın ölçüsü de basittir. Size böyle bir durumda nasıl davranılmasını istiyorsanız siz de çocuğunuza öyle davranın. İki yılda iki defa pişirirken yemeğini yakan bir anne “Yakmadan yemek yapamaz!” suçlamasını ağır bulmaz mı?

  Çocuklarınıza bize davranılmasını istediğimiz gibi davranmak bir çok problemi çözecek bir tedbirdir. Hangimiz kaldırımın kenarında yürümekte ısrar ettiğimiz için sokak ortasında ensemize bir tokat yemek isteriz?

Çözümlemeler